بازگشت
معشل عرفان
محمدالله نصرت محمدالله نصرت

معشل عرفان

ای دلبرِ من معشل عرفــــان من هستی

تــابنده تـــراز لعلِ بدخشـــان من هستی

در خـلوت شب می شوی مهمان دلِ من

آرام دلِ خــــسته وحـــــیرانِ من هستی

ای سروِ چـــمن مـــایۀ فــــردای امـیدم

تو ماه جبین فـــخرِ نیـاکـــانِ من هستی

از لهجۀ تو بلبل خوشخوان شده گـــویا

زیبِ چمن وگلشن و رضوانِ من هستی

مه گشته خجلی رخِ زیبـــای تو یـــارم

خورشید سما منبع، احســان من هستی

تو کـــوکبِ اقبـــــال ودبستانِ حیــــاتم

زیبندۀ این بــاغ و گلستـــانِ من هستی

شرمنده بود پیشِ  جمـــالت گلِ نسرین

خورشیدِ فلک ماۀ درخشــان من هستی

ازپرتوحسنِ تو کباب است دل" نصرت"

ای زیب وطن نور دو چشمان من هستی

28 / عقرب /1388


January 17th, 2010


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان